Mexico City początek
Pierwszy dzień zaczeliśmy jak zwykle, czyli od szwendania się bez celu. Hotel mieliśmy w samym centrum, przy Senacie, więc kilka kroków wystarczyło, żeby znaleźć się na Paseo de la Reforma. Główna aleja stolicy opanowana została przez sportowców wszelkiej maści. Biegali, pedałowali i nawet ćwiczyli yoge. Podobno to nowa świecka niedzielna tradycja. Dla nas największą atrakcją i tak była pogoda. Ponad 20 stopni, kiedy 24 godziny wcześniej jadąc na lotnisko w Warszawie termometr w samochodzie wskazywał -17, na każdej twarzy spowoduje trochę uśmiechu.
Corrida w Plaza Mexico
Będąc w stolicy Meksyku warto odwiedzić największą arenę walk byków. Plaza Mexico pomieści ponad 40 tys. widzów żądnych krwi i to nie tylko zwierząt, ale też ludzi. Sporadycznie odbywają się tutaj również walki bokserskie. Oficjalnie otwarta 5 lutego 1946 roku jest ciągle największą spośród 225 stałych aren w Meksyku. Sezon walk trwa od końca listopada do marca lub kwietnia. Latem corridę można zobaczyć wzdłuż granicy z USA, ale po lekturze książki Eda Vulliamy Ameksyka raczej te tereny bym odradzał.
Mariachi
Mariachi często towarzyszą meksykanom podczas ważnych chwil ich życia. Grają do chrztów, ślubów, świąt patriotycznych, a nawet pogrzebów. Podstawową funkcją było i jest śpiewanie serenat w czasie zalotów. W społeczeństwie, gdzie młodzi zakochani nie mieli zbyt wielu okazji do spotkań, serenada była środkiem komunikacji od zakochanego dla wybranki jego serca.
Teotihuacán
Piramida Księżyca w Teotihuacán (tł.miejsce, w którym ludzie stają się bogami). Wielkie prekolumbijskie centrum religijne znajdujące się 50 km od Mexico City.
Katedra Metropolitalna
Katedra Metropolitalna w Meksyku jest największą i najstarszą katedrą w Ameryce i siedzibą arcybiskupa archidiecezji meksykańskiej. Jest położona po północnej stronie placu Zócalo (oficjalnie: Plaza de la Constitución) w historycznym centrum Meksyku. Budowana w ciągu trzech stuleci katedra zawiera w swojej architekturze elementy renesansu, baroku i neoklasycyzmu.
Guadalupe
Według legendy, biskup Juan de Zumárraga nie dowierzając relacjom Juana Diego o ukazaniu się mu Maryi na wzgórzu Tepeyac oraz jej życzeniu, by na nim została zbudowana świątynia ku jej czci, domagał się przekonującego dowodu potwierdzającego prawdziwość jego relacji. Maryja przyjęła to wyzwanie i poleciła Diego przyjść następnego dnia, wspiąć się na wzgórze i zerwać kwitnące tam kwiaty. Kiedy ten to uczynił, Maryja sama ułożyła te kwiaty w wiązankę i ukrytą pod osłoną tilmy poleciła mu zanieść ją do biskupa. Kiedy Juan Diego zjawił się w rezydencji biskupa i odsłonił tilmę, kwiaty wypadły na podłogę, a na tilmie biskup ujrzał niezwykły obraz Maryi, przed którym upadł na kolana i ze łzami skruchy przepraszał Maryję za swe niedowierzanie.
Voladores
Voladores (latający mężczyźni) - prekolumbijski meksykański obrzęd religijny, związany zwłaszcza z tradycjami ludu Totonaków, zamieszkujących okolice miasta Papantla na wybrzeżu Zatoki Meksykańskiej. Pięciu mężczyzn w odświętnych strojach wspina się na 30-metrowy słup, jedne z nich pozostaje na szczycie, przygrywając na bębenku i flecie, natomiast czterech pozostałych, z linami przywiązanymi do kostek rzuca się w dół, zataczając powolne obroty. W 2009 rytuał został wpisany przez UNESCO na listę Niematerialnego Dziedzictwa Ludzkości.
My spotkaliśmy ich na gościnnych występach przed Narodowym Muzeum Antropologicznym.
Muzeum Antropologiczne
Narodowe Muzeum Antropologiczne zostało otwarte 17 września 1964 roku. Zaprojektowane przez Pedro Ramíreireza Vásquezea, nawiązuje do przedkolumbijskich budowli mieszkańców obecnego Meksyku. Cześć dużego, prostokątnego dziedzińca przykryta jest zadaszeniem wspartym na jednym słupie pokrytym płaskorzeźbami przedstawiającymi historię Meksyku. Z prostokątnego dziedzińca wchodzi się do mieszczących się na parterze 12 sali wystawowych, razem muzeum ma 23 sale z ekspozycją stałą i 1 z okolicznościową.
Frida
Niebieski Dom w Coyoacan. Tutaj urodziła się, tworzyła i zmarła Frida. Sztuka Kahlo posiada bardzo wiele nawiązań do kultury meksykańskiej i indiańskiej. Z tego powodu często bywa określana jako sztuka naiwna (prymitywizm) bądź folkowa, nierzadko również jako surrealistyczna. Charakterystyczną tematyką poruszaną przez Kahlo w malarstwie było cierpienie i ból fizyczny. Nawiązania te związane były bezpośrednio z jej problemami zdrowotnymi ciągnącymi się od wieku dziecięcego (polio w 6 roku życia), które dodatkowo "wsparły" konsekwencje wypadku samochodowego w okresie nastoletnim. Przez dużą część życia związana z meksykańskim artystą Diego Riverą. 5 lat po jej śmierci zorganizowano Muzeum poświęcone jej osobie i twórczości.