Supraśl - Ikony
Muzeum Ikon w Supraślu dysponuje jedną z najbogatszych w Polsce kolekcją ikon XVIII, XIX i XX-wiecznych. Absolutnym unikatem są XVI-wieczne freski ocalałe ze zburzonej i obecnie odbudowanej cerkwi Zwiastowania NMP, znajdującej się na terenie Monasteru Supraskiego. Kolekcja w około 80% składa się z ikon zatrzymanych przez celników w czasie prób przemytu ich do Polski zza wschodniej granicy.
Ikony prezentowane w konstrukcjach przypominających katakumby rzymskie, w otoczeniu polichromii ściennych, będących replikami wczesnochrześcijańskich malowideł, są przykładem przedstawień zachowujących kanon.
W części omawiającej świątynię, dla zobrazowania głównych świąt w roku liturgicznym, na kole, które św. Augustyn odnosi do opisu natury Boga, twierdząc, że jest jak koło, którego środek jest wszędzie, a obwód nigdzie, będącym symbolicznym wyrażeniem nieskończoności i wieczności, umieszczone zostały ikony przedstawiające wybrane święta.
Najświętszy znak chrześcijaństwa, symbol odkupienia i zwycięstwa, to główna myśl tej części ekspozycji. Prezentowane są tu metalowe krzyże, związane z wytwórczością staroobrzędowców, a także wczesnośredniowieczne krzyżyki i zawieszki, odnajdywane podczas wykopalisk archeologicznych, prowadzonych na Podlasiu.
Przedstawienia Syna Bożego stanowią w teologii bizantyńskiej szczególne wyznanie wiary we Wcielenie, są niejako obrazem unii hipostatycznej.
Ruchome obrazki...
Ikony Bogarodzicy to najliczniej reprezentowane w kolekcji muzeum przedstawienia. W pewnej mierze potwierdza to siłę kultu Matki Bożej, właściwą dla duchowości prawosławia. Wizerunki maryjne w swoisty sposób obrazują tajemnicę Wcielenia, są głębokim przekazem teologicznych treści. Matka Boża jest pojmowana jako granica, między bytem ziemskim i nadprzyrodzonym, jako fundament, orędowniczka i opiekunka.
Cela ikonopisarza, to sekretne miejsce gdzie w skupieniu i modlitwie rodzi się ikona. Oto mnich izograf rozłożył swój warsztat w muzeum.
Cerkiew została zburzona w 1944r. Z jej wystroju zachowały się jedynie nieliczne freski znajdujące się pierwotnie na dwóch filarach korpusu głównego - postacie świętych: Jerzego, Nikity, Bachusa, Leoncjusza, Demetriusza, Kalinika i Meneasa (bądź Arethas), a także trzy medaliony ukazujące ŚŚ. Julitę, Mardariusza i Thallusa oraz wizerunek Św. Oresta, umieszczone na gurtach łuków sklepiennych.
Tekst pobrany z oficjalnej strony muzeum. Po więcej informacji zajrzyjcie >>> tutaj <<<
Odsłony: 2747